ป.ธ. ๔ : ​ค้นหาหนังสือธรรมะ หน้า 37 / 86

ธรรมะเพื่อประช จิต สะอาด ปราศจากธุลี ๔๒๕ สู่มหานรกในขณะนั้นเอง เราจะเห็นว่า ผู้ที่ฝึกฝนอบรมใจของตนเองมาอย่างดีแล้ว ไม่ว่าจะมีสิ่งใดมากระทบกายให้เป็นทุกข์ แต่ความทุกข์นั้น ไม่อาจกระเทือนเข้าไปสู่ใจของท

การฝึกฝนใจให้บริสุทธิ์เป็นวิธีที่สำคัญในการหลีกเลี่ยงหรือปรับตัวต่อความทุกข์ ท่านผู้มีใจบริสุทธิ์ ไม่ว่าพบสิ่งใดไม่ดี ความทุกข์ไม่สามารถเข้ามายุ่งกับใจได้ เพราะจิตใจที่ปราศจากกิเลสจะไม่มีความเศร้า และ

Boประช จิต สะอาด ปราศจากธุลี ๔๒๖ มีคุณค่าเสมอ เป็นเหมือนกระจกเงาสะท้อนให้เรารู้ว่า กาย วาจา และใจของเราบริสุทธิ์เพียงใด ในทุกอิริยาบถที่เคลื่อนไหว ต้องฝึกใจให้หยุดนิ่งตรงศูนย์กลางกายอยู่ตลอดเวลาเปรียบ

บทความนี้สอนการฝึกใจให้หยุดนิ่งและเบิกบานเพื่อเข้าถึงธรรมะ ในทุกการเคลื่อนไหวของชีวิต การฝึกให้ใจสะอาดและไร้ความขุ่นมัวช่วยให้สามารถต่อสู้กับอุปสรรคและความเครียดได้ และเมื่อใจสะอาด เราจะเข้าถึงพระธรรม

Boประช ปล่อยวางในสรรพสิ่ง ๔๓๐ อนัตตา ไม่มีสาระแก่นสารอะไรทั้งนั้น แต่ชาวโลกทั่วไปยังยึด มั่นถือมั่นหลงใหลเพลิดเพลิน ทําให้มีสุขบ้าง มีทุกข์บ้าง วนเวียน กันอยู่ เดี๋ยวกลุ้มใจ เดี๋ยวดีใจ เพราะไม่รู้จักก

ในข้อความนี้นำเสนอแนวคิดเรื่องการปล่อยวางและอนัตตา ซึ่งพระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ประจักษ์ความจริงว่าไม่มีอะไรในโลกนี้ที่มีสาระแท้จริง การยึดมั่นในสิ่งต่างๆ จะนำไปสู่ทุกข์และความไม่สงบ ทางออกคือการปล่อยวาง

ธรรมะเพื่อประช ปล่อยวางในสรรพสิ่ง ๔๓๑ เดินทางผ่านมา เสียงดังประหนึ่งว่าแผ่นดินไหว แต่ท่านดาบส ยังนั่งสงบนิ่งอยู่ในอรูปฌานสมาบัติ ไม่ได้ใส่ใจในเสียงขบวน เกวียนเหล่านั้นเลย พอขบวนเกวียนผ่านไป ท่านพราหมณ

ในบทนี้เราจะได้เรียนรู้เกี่ยวกับหลักธรรมการปล่อยวางจากพระอาฬารดาบสที่นั่งมั่นในสมาธิโดยไม่สนใจเสียงรบกวน และพระพุทธเจ้าที่ทรงแสดงให้เห็นถึงการรักษาสติในภาวะวิกฤติ เช่น ในเหตุการณ์ที่ฝนตกหนักและฟ้าผ่าท

Boประช ปล่อยวางในสรรพสิ่ง ๔๓๒ “แล้วพระองค์ไม่ได้ยินเสียงฟ้าผ่าหรือ” “เราไม่ได้เห็นและไม่ได้ ยินเสียงอะไรเลย” ชาวบ้านทูลถามด้วยความสงสัยว่า “พระองค์บรรทมหลับอยู่หรือเปล่า ถึงไม่ทราบเหตุการณ์ที่เกิด ขึ้

ในบทสนทนานี้ พระบรมศาสดาอธิบายถึงการที่ใจหยุดนิ่งภายใน ไม่ไยดีต่อสิ่งรอบข้าง แม้จะเกิดเหตุการณ์น่าตกใจ เช่น ฟ้าผ่า โดยเมื่อปุกกุสะได้ฟัง ก็เกิดความเลื่อมใสและประกาศตนเป็นอุบาสก ความสำคัญของการหยุดนิ่ง

ธรรมะเพื่อประช ปล่อยวางในสรรพสิ่ง ๔๓๓ ของโลกอย่างแท้จริง เพราะ “หยุด” คำนี้เป็นคำที่ทำให้ ชาวโลกได้พบกับสันติสุขภายใน พบกับพระรัตนตรัยซึ่งเป็นที่พึ่ง ที่ระลึกของมนุษยชาติ ดังนั้นไปช่วยกันสถาปนาบ้านกัล

บทความนี้เสนอแนวทางการปล่อยวางในสรรพสิ่งเพื่อสัมผัสกับสันติสุขภายในและพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่งของมนุษยชาติ รวมถึงการสร้างบ้านกัลยาณมิตรให้คนได้มาฝึกใจ. การหยุดเป็นกุญแจสำคัญในการเข้าใจและเข้าถึงพระธรรมก

ธรรมะ ประชา เวลาและโอกาสที่พลาดไม่ได้ ๔๓๖ เราทุกคนโชคดีที่ได้เกิดมาพบพระพุทธศาสนา ได้ปฏิบัติ ตามคำสอนของพระบรมศาสดา และมีโอกาสได้เข้าถึง พระรัตนตรัย ใครก็ตามที่เข้าถึงพระรัตนตรัย ย่อมได้ชื่อว่าเป็น ชา

เราทุกคนโชคดีที่ได้เกิดมาพบพระพุทธศาสนาและพระรัตนตรัย การเข้าถึงพุทธรัตนะ ธรรมรัตนะ และสังฆรัตนะ เป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการเป็นชาวพุทธที่แท้จริง พระพุทธองค์สอนให้ทำความดีและละชั่ว เพื่อให้ใจสงบและผ่องใส

ธรรมะ ประชา เวลาและโอกาสที่พลาดไม่ได้ ៤៣៨ ศรัทธามั่นคงในพระรัตนตรัย เมื่อเรายังมีชีวิตอยู่ ได้ชื่อว่ามีทั้ง เวลาและโอกาสในการทําความดี ความดีและบุญกุศลอะไรที่เรายังไม่เคยทำ ยังไม่ได้ทํา ก็ให้รีบทำให้เ

เมื่อเรายังมีชีวิตอยู่ เรามีเวลาและโอกาสในการทำความดี ควรใช้โอกาสนี้ให้เต็มที่ ก่อนที่จะหมดไป อย่างเรื่องราวของชายหนึ่งที่รอดจากเรืออับปาง โดยใช้เวลาและโอกาสที่มีเพื่อเข้าใกล้เป้าหมายในชีวิต และนับว่า

ธรรมะ ประชา เวลาและโอกาสที่พลาดไม่ได้ ๔๔๐ ตอนนี้เรากําลังบิณฑบาต ยังไม่ใช่เวลาที่จะแสดงธรรม" เมื่อ พาหิยะได้ฟังเช่นนั้นจึงกราบทูลว่า “เมื่อพระองค์ท่องเที่ยวไปใน สังสารวัฏ ไม่เคยได้อาหารคือค่าข้าวก็หาไ

บทความนี้กล่าวถึงความสำคัญของการใช้เวลาในชีวิตอย่างมีคุณค่า โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงเวลาที่มีโอกาสทอง โดยอ้างอิงถึงความคิดและการกระทำของท่านพาหิยะที่ไม่ประมาทกับชีวิตและเร่งรีบหาความรู้เพื่อนำไปสู่พระน

ธรรมะเพื่อประช เวลาและโอกาสที่พลาดไม่ได้ ๔๔๑ ทางตั้ง ๑๒๐ โยชน์ ให้สงบระงับลงเสียก่อน วาระที่ ๓ พาหิยะ จึงทูลขออีก พระผู้มีพระภาคเจ้าจึงประทับยืนในระหว่างถนน นั่นเอง ตรัสแสดงธรรมว่า “พาหิยะ เมื่อเธอเห็

ในบทนี้พูดถึงเรื่องของท่านพาหิยะที่ฟังพระธรรมเพียงไม่กี่คำแต่สามารถบรรลุอรหัตผลได้ทันที พระพุทธองค์สอนว่าการฟังและรู้จริงมีค่ากว่าการท่องจำมากมาย หากผู้ใดฟังแล้วสามารถนำไปสู่การสงบระงับใจได้ก็ดีกว่า ท

ธรรมะ ประชา เวลาและโอกาสที่พลาดไม่ได้ ๔๔๒ นํ้าค้างบนปลายยอดหญ้า ไม่นานก็เหือดแห้งไป วันเวลาช่าง ผ่านไปเร็วเหมือนนกบิน เมื่อผ่านไปแล้วจะเรียกร้องให้กลับคืน มาก็ไม่ได้ แม้มีทรัพย์สมบัติมากมาย ก็ไม่อาจจะ

เนื้อหากล่าวถึงความสำคัญของการใช้เวลาและโอกาสในการทำความดี โดยยกกรณีท่านพาหิยทารุจีริยะ เป็นอุทาหรณ์ให้รู้ว่า หัวใจของการทำความดีคือการไม่ประมาทและเร่งทำความดีให้เต็มที่ ดำเนินชีวิตอย่างรู้คุณค่า ตั้ง

ธรรมะเพื่อประชll ปล่อยวาง ห ม ด ก ห ม ด ทุกข์ ๔๔๖ สรรพสัตว์ทั้งหลาย ที่ยังต้องเวียนว่ายตายเกิดอยู่ใน วัฏสงสาร ต่างก็แสวงหาความสุขที่แท้จริง แต่ส่วนมากมักจะ พบแต่ความสุขที่เป็นอามิส คือ ความสุขที่ยังมี

บทความนี้เสนอเกี่ยวกับความสุขที่แท้จริงและแนวทางการปล่อยวางทุกข์ ในขณะที่สรรพสัตว์แสวงหาความสุข แต่พบกับความทุกข์ที่มีทั้งสุขและทุกข์ปนเปกัน การแสวงหาสิ่งภายนอกแม้จะช่วยบรรเทาความทุกข์ชั่วคราว แต่ก็ทำ

ธรรมะเพื่อประช ปล่อยวาง ห ม ด ก ห ม ด ทุกข์ ๔๔๗ ที่จะทำให้เราหลุดพ้นจากกิเลสอาสวะไปสู่อายตนนิพพาน พระบรมโพธิสัตว์เจ้าทั้งหลาย ท่านจะต้องบ้าเพ็ญเนกขัมมบารมี เพื่อย่นย่อหนทางการบรรลุอนุตตรสัมมาสัมโพธิญา

การบำเพ็ญเนกขัมมบารมีเป็นทางหนึ่งที่พุทธองค์ได้สอนให้ผู้ปฏิบัติต้องฝึกฝนเพื่อละวางกิเลสให้ได้ เพราะเมื่อเราตัดใจจากสิ่งที่รักได้ เราจะสามารถปล่อยวางอารมณ์เก่าและไม่ติดสิ่งภายนอก อีกทั้งจะยิ่งช่วยให้เร

ธรรมะเพื่อประช ปล่อยวาง ห ม ด ก ห ม ด ทุกข์ ๔๕๑ แขวนไว้ด้วยด้าย ตอกตะปูติดไว้ เมื่อรูปนั้นถูกรื้อออก ปลด ด้ายและถอนตะปูออก รูปนั้นกระจัดกระจายออกเป็นชิ้นๆ ไม่ พึงได้สภาพที่ชื่อว่ารูป แม้ร่างกายนี้ก็เป

บทความนี้กล่าวถึงการปล่อยวางในชีวิตเพื่อให้หลุดพ้นจากทุกข์ โดยยกตัวอย่างพระเถรีที่ไม่หวงแหนแม้กระทั่งดวงตาของตน แต่ให้ความสำคัญกับการสร้างบุญกุศล การฝึกฝนจิตใจ และการไม่ปล่อยให้ความรู้สึกมาครอบงำชีวิต

Boประช ปล่อยวาง ห ม ด ก ห ม ด ทุกข์ ๔๕๒ เรามีความพร้อมมากเราก็จะมีทุกข์น้อย แต่ถ้าเรามีความพร้อม น้อยเราก็จะมีทุกข์มาก แต่ถ้าเราไม่เตรียมพร้อมเลย เราก็จะ ดำเนินชีวิตอยู่ในสังสารวัฏนี้ด้วยความทุกข์ยากล

บทความนี้พูดถึงความเชื่อมโยงระหว่างการเตรียมความพร้อมในชีวิตกับการลดทุกข์ กล่าวถึงว่าความพร้อมมากจะนำไปสู่ความทุกข์น้อย ขณะเดียวกันถ้าหากปราศจากความพร้อม จะนำไปสู่ความทุกข์ยากลำบาก โดยทางออกที่ดีที่สุ

ธรระพี ประช ตัด อาลัยไปนิพพาน ๔๕๕ เวลาธรรมกายเป็นเวลาที่ทรงคุณค่ายิ่ง ที่เราจะมา ปฏิบัติธรรมร่วมกัน หยุดใจไว้ในที่เดียวกัน คือ ที่ศูนย์กลางกาย ฐานที่ ๗ แม้จะอยู่คนละสถานที่ แต่เราก็สามารถรวมใจเป็น หนึ

เวลาแห่งธรรมกายเป็นเวลาที่มีคุณค่าสำหรับการปฏิบัติธรรมร่วมกัน โดยการหยุดใจที่ศูนย์กลางกายฐานที่ 7 เราสามารถรวมใจเป็นหนึ่งเดียวและนำมาซึ่งความสุขและความบริสุทธิ์ การสร้างสันติสุขไม่น่าเป็นไปไม่ได้ โดยท

ธรระพี ประช ตัด อาลัยไปนิพพาน ๔๕๗ ไม่ทราบจริงๆ ว่าตั้งครรภ์มาแล้วก่อนบวช แต่ศีลยังบริสุทธิ์อยู่ ไม่มีด่างพร้อย เหล่าภิกษุณีจึงพานางไปยังสำนักของพระเทวทัต เพื่อปรึกษาในเรื่องนี้ว่าจะทําอย่างไรดี พระเทว

เรื่องราวเล่าว่า ภิกษุณีได้ตั้งครรภ์มาแล้วก่อนบวชโดยยังคงรักษาศีลบริสุทธิ์ ภิกษุณีถูกนำไปปรึกษาพระเทวทัตซึ่งมีความกังวลเรื่องชื่อเสียง ต่อมา นางได้ยืนยันความบริสุทธิ์และขอให้ไปยังพระศาสดา พระบรมศาสดาท

ธรรมะเพื่อประชา ตัด อาลัยไปนิพพาน ๔๖๐ ธรรมอย่างจริงจัง ปล่อยวางเรื่องของพระลูกชาย ไม่ช้าใจก็ หยุดนิ่ง พอหยุดถูกส่วนก็เข้าถึงธรรมไปตามลำดับ และในที่สุด ก็ได้บรรลุธรรมเป็นพระอรหันต์ในวันนั้นเอง ความทุกข

บทความนี้เสนอความสำคัญของการปล่อยวางและการปฏิบัติธรรมเพื่อเข้าถึงความสุขที่แท้จริง ท่านได้อธิบายถึงการไม่ยึดมั่นในสิ่งที่ไม่สำคัญและการฝึกความสงบในใจเพื่อพ้นจากทุกข์ การปล่อยความทุกข์โศกและมุ่งสร้างคว

ธรระพี ประช ทำลายข่าย คือ ทิฐิมานะ(๑) ๔๖๓ การเข้าถึงพระธรรมกาย คือ เป้าหมายของการเกิดมา เป็นมนุษย์ การปฏิบัติธรรมก็เพื่อให้เข้าถึงพระรัตนตรัยภายในตัว ซึ่งเป็นกรณียกิจ คือ กิจที่พึงกระทำอย่างยิ่ง และต้

การเข้าถึงพระธรรมกายถือเป็นเป้าหมายสูงสุดของมนุษย์ การปฏิบัติธรรมอย่างสม่ำเสมอจะช่วยให้ใจบริสุทธิ์และมีพลังในการทำลายอุปสรรค ภายในพระบาลีมีการกล่าวถึงความเสื่อมจากทิฐิมานะที่เกิดจากการยึดมั่นในสิ่งที่

ธรรมะ ประช ทำลายข่าย คือ ทิฐิมานะ(๑) ๔๖๔ สําคัญตนว่าดีกว่าผู้อื่น เก่งกว่าผู้อื่น เมื่อถูกแนะนำตักเตือน จะไม่ยอมรับฟัง นี่เป็นสิ่งที่อันตรายมาก ดังเรื่องที่เกิดขึ้นในสมัยพุทธกาล คือ คนรับใช้ใกล้ชิด ขอ

บทความนี้พูดถึงธรรมะเกี่ยวกับทิฐิมานะและการเห็นคุณค่าตนเองหรือความคิดที่ว่าดีกว่าผู้อื่น ซึ่งเป็นอันตราย โดยยกตัวอย่างเรื่องราวในสมัยพุทธกาล เกี่ยวกับสหชาติของเจ้าชายสิทธัตถะและเหตุการณ์สำคัญที่ทำให้พ